Het wringt soms, het gepieker over mijn missie en wat ik precies in de wereld wil zetten als ondernemer. Het knaagt én het kietelt.
Het is en blijft een zoektocht, in eerste instantie in mezelf.
Wat wil ik? Wat geeft me voldoening in mijn werk én maakt een wezenlijk verschil voor mensen?
Ik geef het proces tijd, ruimte en energie.
Slow cooking ipv de microgolf.
Laten sudderen ipv snel klaar.
Het zijn technieken die me als mens op de proef stellen.
Want doorgaans ben ik niet zo geduldig en wil ik vooral vooruit.
Van denken naar voelen
Een gelijkaardig proces maakte ik al door in mijn carrière als werknemer.
Je begint met een job, je verkent, je ziet en hoort, je denkt, je voelt, je bent.
Dat 'voelen' en 'zijn' is er pas later bij gekomen, moet ik eerlijk bekennen.
Ik ben van nature nogal een denker (en doener), veel minder een voeler.
Maar de laatste jaren ben ik dus wél gaan voelen.
En dat voelen heeft ervoor gezorgd dat ik de stap naar 'ondernemen' durfde te zetten, ondanks alle 'hoofdelijke' bezwaren.
Die aandacht voor 'voelen', voor meer leven vanuit intuïtie, ligt het aan de veranderende tijdsgeest? Ligt het aan een soort midlife-gegeven (want ja, 40 nu!)?
Ik zou het niet weten, maar dat het een tendens is, zie ik ook wel in mijn omgeving.
Uit het hoofd, in het hart, via de buik, zo nodig.
En man, wat heeft me dat al inzichten opgeleverd.
Inzichten die ik met mijn hoofd nooit had kunnen bedenken.
Die met mijn hoofd nooit zo duidelijk waren geweest als dat ik ze nu kan voelen.
Ik deel er alvast 1 met jou.
Geboren als helper
Als er al een rode draad zit in mijn carrière als schoolkind, student, werknemer en ondernemer, dan is het wel dat ik een 'helper' ben.
Ik hou ervan om mensen te helpen. Om goed te doen voor anderen.
Ik heb een groot rechtvaardigheidsgevoel én een grote mond, en dat is vaak een winnende combinatie.
Maar ... helpen en helpen is 2, of 3.
- Je kan helpen door het over te nemen van de ander, door het in zijn/haar plaats te doen. Dat is vaak de snelle oplossing én streelt vooral het ego van de helper. Het is echter geen duurzame oplossing want er verandert niets op de lange termijn.
- Je kan helpen door de ander te wijzen op mogelijkheden, kansen, op eigen sterktes. Door verschillende looprichtingen aan te wijzen en de ander te laten voelen en kiezen.
- Of je kan helpen door er gewoon te zijn voor de ander, zonder advies, richting of overname.
- ...
Al deze manieren van helpen (en wellicht nog andere) komen me van pas en worden gebruikt, al naargelang de behoefte van die ander (NIET die van mij!) en de situatie waar hij/zij in zit.
Maar er is nog een ander, voor mij belangrijker, verschil tussen helpen en helpen.
Zo kan je iemand helpen om uit de shit te geraken.
Of je kan iemand helpen om nog meer te krijgen dan wat die al heeft, om het onderste uit de kan te halen.
Die eerste categorie is hulpbehoevend, de andere is winstzoekend.
Misschien wat kort door de bocht, én beide categorieën verdienen het om geholpen te worden, maar als ik 'als helper' zelf mag kiezen, dan ligt de ene me nauwer aan het hart dan de andere.
Ik illustreer dit even adhv mijn eigen 'helpende' carrière.
Ik zette me als secretaris bij het ACV het liefst in voor mensen in nood, met veel te weinig inkomen, vaak uitgebuit, met extreme werkstress, ... Ik beleefde minder voldoening aan een onderhandeling in een bedrijf waar ze al goede loons- en arbeidsvoorwaarden hadden, om nóg betere voorwaarden te krijgen.
Als opleider hou ik meer van mensen iets bijleren die nooit die kans hebben gekregen, door het leven en andere omstandigheden, dan om cursus te geven aan hoogopgeleide mensen en hen nóg wat slimmer te maken.
En ook als 'coach in organiseren' wil ik 'hulpbehoevende' mensen helpen. Niet omdat het sukkeltjes zijn, integendeel!
Niet finetunen, wél verschil maken
Ik vind er écht geen fuck aan om iemand die de boel al goed geregeld heeft nog wat te 'finetunen'. "De mapjes op kleur dan ipv op alfabet?" Welk wezenlijk verschil maak je dan voor mensen?
Nee, de mensen die dagelijks, soms bijna letterlijk, in de shit zitten.
Die wil ik helpen.
Want dat is geen leven.
Zij voelen zich elke dag 'mislukt'. Zélfs als ze op andere vlakken wél heel succesvol zijn in hun leven.
Zij vinden dat ze falen. Want ze kunnen niet wat anderen (schijnbaar) moeiteloos kunnen:
Hun huis opgeruimd houden, hun huishouden runnen, hun agenda beheren, doen wat ze moeten doen (zonder dat eeuwige uitstel), prioriteiten leggen, ...
Ik vind het écht zonde.
Zonde voor hen én zeker ook voor iedereen rond hen. Het is zelfs zonde voor de maatschappij.
Want heel vaak zijn dit mensen met heel veel talent en wondermooie kwaliteiten. Ze zouden daarmee écht een verschil kunnen maken, maar hun kwaliteiten zijn te weinig zichtbaar.
Ze worden voortdurend overschaduwd door dat éne 'executieve' stukje van hun hersenen dat niet naar behoren functioneert.
Vaak omwille van een etiketje.
Hoogbegaafdheid, ad(h)d, autisme, ... of (meestal) een combinatie.
Sommige hebben ooit 'een diagnose' gekregen, anderen (nog) niet.
Het maakt niet uit.
Wat telt is, dat ze 'symptomen' hebben, waar ze dagelijks last van ondervinden, en die niet zomaar 'op te lossen' zijn.
Wat al deze mensen gemeen hebben, is dat ze in een aantal dingen supergoed zijn, maar in andere dingen ook écht heel slecht.
Ze kunnen niet alles 'een beetje' of 'goed genoeg'.
Het is alles of niets. Zwart of wit.
En die organisatorische vaardigheden, die je leven moeten faciliteren, zitten heel vaak in het zwarte stuk. En dat vraagt zo veel energie, dat een aantal onder hen afstevenen op een burn-out.
Streven naar 'goed genoeg'
Versta me niet verkeerd, hoe je je leven (al dan niet) organiseert is bijlange niet het belangrijkste in het leven.
Maar als je het niet georganiseerd krijgt, gaat dat je leven wel beheersen.
Het is een beetje zoals met geld.
Wie gewoon genoeg heeft, kan zich concentreren op wat écht telt in het leven.
Wie te weinig heeft, is alleen maar bezig met 'over'leven, en heeft niet de luxe om van 'de essentie' te genieten.
Wie te veel heeft, wordt misschien slaaf van zijn geld, en dat kan ook voor miserie zorgen.
Ik streef dus héél graag naar 'goed genoeg' in opruimen en organiseren, zodat het loopt, zodat het geen voortdurende bron van stress is.
Zodat jij je kan concentreren op wat écht telt voor jou in jouw leven ipv voortdurend te 'overleven'.
Zodat er ook tijd, ruimte, energie komt om die ondergesneeuwde talenten te laten blinken!
"Jij bent niet je rommel/je uitstelgedrag/je ...!"
Het is maar een klein onderdeel van jou, én je kan er iets aan doen.
Dat het goed is
En zo kom ik dichter en dichter bij mijn eigen missie.
Gesprekken als 'Opruimcoach, bestaat dat nu ook al? Dat kan toch iedereen. Wie geeft daar geld aan? ...' zijn voorgoed verleden tijd.
Of beter, als er nog eens zulke opmerkingen vallen, voel ik me niet meer getriggerd.
Ik weet, nee, ik voel, intussen heel duidelijk waarom ik doe wat ik doe.
Ik voel dat het goed is, dat ik goed doe.
Ik zie dat het wél degelijk een verschil maakt in het leven van mijn klanten.
Niet een verschil van 80 naar 90%, maar wél één van 30 naar 60%.
Niet een verschil van hoge naar hoogste onderscheiding, wél 1 van gebuisd naar geslaagd, naar 'goed genoeg' op organisatorisch vlak.
Die 'goed genoeg' is dé katalysator voor de rest.
Die 'goed genoeg' zorgt ervoor dat mijn klanten eindelijk wél die hoge toppen kunnen scheren op de vlakken waar zíj de allerbeste in zijn.
Want hey, ik zei het al, ik werk niet met 'sukkeltjes'.
Het zijn 1 voor 1 TOP-mensen, die héél goed zijn in hun vak en die leergierig en ambitieus in het leven staan.
Mission statement
Vandaar ...
Sofie Organiseert "Coaching in organiseren voor vrouwelijke leiders die lijden onder te veel chaos en te weinig essentie."
Leiders zijn het, écht waar, elk in hún vakgebied.
En ze zijn vaak ook 'vrouw', er wordt (te) veel van hen verwacht en ze kiezen zelden of nooit voor zichzelf.
Lijden doen ze ook, elke dag opnieuw, en dat staat hun talent dik in de weg.
Te veel chaos, da's iets wat ze zelf aangeven, dat is geen oordeel van mij. Chaos voelt voor iedereen anders. Maar als je eronder lijdt, is het te veel. Simpel.
Te weinig essentie, ja, dat ook én dat moet erbij. Want daar doe je het voor, die chaos wegwerken, om de essentie bloot te leggen.
Om zo nog meer goesting te krijgen in en voldoening te halen uit dat -oh zo kostbare- leven!
Hoe voelt dat voor jou? Is mijn missie voor jou even helder als voor mij?
Als je deze lange tekst tot het einde gelezen hebt, voel je je wellicht aangesproken.
Misschien begint er iets te dagen.
Des te beter.
Want bewust worden is de eerste stap naar verandering.
Wil je graag dat ik jou vergezel in dat proces?
Of ben je nieuwsgierig naar wat het voor jou zou kunnen betekenen?
Mail me op sofieorganiseert@gmail.com
PS: Wil je geen enkele blogpost missen?
Heb je graag op geregelde tijdstippen inspiratie over dit onderwerp?
Schrijf je dan meteen hier in. Uitschrijven kan altijd.