Als je me al even volgt en mijn blogposts leest, ben je wellicht een beetje zoals ik.
En ben je ook allergisch aan het woord 'moeten'?
Krijg jij ook de kriebels als je dat woord hoort of leest?
Komt er dan spontaan 'MOET JUST NIKS!' in je op?
Iemand sprak me er deze week over aan.
'Er staat te veel 'moeten' in jouw mails.' 'Ok', denk ik dan. 'Misschien wel. Maar waarom is dat voor jou zo'n issue?'
WETEN
Als ik 'moeten' gebruik, doe ik dat meestal onbewust.
Ik doe het niet om jou op stang te jagen, en al zeker niet om je te verplichten iets te doen.
Daarvoor ben ik zelf rebels genoeg ;-)
Ik gebruik dat woord omdat ik zo overtuigd ben van wat ik je vertel.
Omdat iets voor mij heel erg positief heeft uitgepakt, en ik jou dat ook gun.
Ik vind het geweldig om mijn inzichten te kunnen delen met jou. En in mijn enthousiasme komt daar al eens een 'moeten' aan te pas. Sorry, not sorry!
Als jij 'moeten' irritant vindt, zegt dat wat over jou.
Wellicht leg jij de lat voor jezelf nogal hoog.
Je streeft misschien iets te veel naar de 'perfecte' moeder/vader/partner/vriendin/dochter/buurvrouw/... willen zijn.
Heel de dag 'moet' jij vanalles van jezelf, van dat stemmetje in je hoofd.
En dat is zoooo vermoeiend! En energievretend.
En als er dan van buitenaf ook nog eens 'moetens' bij komen, loopt je emmer over.
Dan gaat er een alarmbelletje rinkelen in de vorm van rebellie.
'Ik moet just niks!'
Geloof mij, ik weet er alles van.
Jarenlang heb ik geluisterd naar dat dwingend, kritisch (zelfs straffend) stemmetje in mijn hoofd.
Tot ik er genoeg van had.
Ik ben er intussen in geslaagd om het veel stiller te maken, ik heb het de mond gesnoerd en dat probeer ik zo te houden.
Ik ben veel milder geworden voor mezelf.
"Niks moet, alles kan. Wat wil ik zelf?" is intussen mijn mantra geworden.
En dat is heel bevrijdend.
'Gedachten zijn krachten' heb ik eens ergens gehoord, en het klopt.
Met deze mindset merk ik veel minder 'moetens' op. Ze springen er niet meer uit als ik luister of lees. En als ik ze al opmerk, begrijp ik ze vooral als een overtuigde boodschap van de ander, waar ik mee doe wat ik wil, in alle vrijheid.
Nu ik mezelf niet meer zo veel 'moetens' opleg, zie ik wel des te meer hoe hard mijn omgeving en mijn klanten dat wel nog doen. En ik zie ook hoe zenuwslopend dat voor hen is.
Hoe is dat bij jou?
DOEN
Als je dit verhaal herkent, weet dan dat het niet zo hoeft te zijn.
Dat jij een keuze hebt.
Probeer je eerst en vooral bewust te worden van de dingen die je tegen jezelf zegt.
Dat is de eerste en belangrijkste stap.
De kracht van die vernietigende, kritische stem zit hem in je onbewuste.
Zolang jij je laat dicteren zonder meer, wordt die stem alleen maar krachtiger (en destructiever!).
Ik geloof écht dat je jouw 'innerlijke criticus' (zo wordt dit genoemd in het vakjargon) de mond kan snoeren.
Ik wéét dat het kan.
Hoe doe je dat dan?
1. Probeer letterlijk te 'horen' wat je tegen jezelf zegt.
Als je jezelf weer eens zit uit te kafferen, of als je opmerkt dat je getriggerd wordt door het woord 'moeten' van een ander. Wat heb je dan al allemaal 'gemoeten' die dag? Wat heb je jezelf allemaal al opgelegd?
2. Wees kritisch voor die stem.
Is het waar? Moet het echt? Wat als ik het niet zou doen? Wil ik dat wel? ...
3. Formuleer een andere gedachte. Creëer een stem die lief en mild is voor jou, die zelfzekerheid en troost biedt, in plaats van kritiek en straf.
TIP: Weet je niet hoe dat moet? Denk eens na wat je tegen je kind, je beste vriendin zou zeggen als je zou horen hoe kritisch en veeleisend ze voor zichzelf zijn. #puntgemaakt
Ik wens je heel veel succes, en vooral ook veel mildheid deze keer!
Je bent het waard.
PS: Wil je geen enkele blogpost missen?
Heb je graag op geregelde tijdstippen inspiratie over dit onderwerp?
Schrijf je dan meteen hier in. Uitschrijven kan altijd.