"Ik vind het moeilijk om dingen in te plannen want ik wil altijd alle opties open houden."
Dat kreeg ik deze week te horen van een trouwe fan en koper van mijn E-bookcursus 'Plannen'.
Ik moet zeggen dat dit zeer bekend in de oren klinkt.
De dame in kwestie heeft last van 'FOMO', iets waar ik ook lang mee geworsteld heb.
Hoe is dat bij jou?
Ben jij bekend met het fenomeen 'Fear Of Missing out'?
Wanneer heb jij daar het meest last van?
Weten
FOMO houdt eigenlijk in dat jij niet durft te kiezen, uit schrik dat je dan vanalles zal missen.
Want ja, stel dat je iets inplant of beslist om iets te gaan doen op dag X, en er komt plots nog een beter voorstel? En je kan dan niet meer 'ja' zeggen omdat je al 'ja' zei tegen iets anders?
Of je weet nu al dat er 3 leuke opties zijn op datzelfde tijdstip. Hoe kies je dan? Want ja, kiezen is toch verliezen.
Ik deel hier graag een aantal verlossende gedachten hierover, die ik te pas en te onpas ook nog steeds tegen mezelf moet herhalen:
'Fear' oftewel angst is áltijd een slechte raadgever.
Probeer eens te achterhalen waar je werkelijk bang voor bent. Is het echt angst om iets te missen of wil je een ander (of jezelf) niet teleurstellen? Wil je vooral voldoen aan bepaalde verwachtingen?
Of misschien weet je wel wat je wil, maar ben je bang om dit te zeggen (of voor jezelf toe te geven)?
Waar ben je werkelijk bang voor?
Wat houdt je eigenlijk écht tegen om te beslissen?
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
(oftewel 'defensief pessimisme')
Wat mij altijd helpt om iets te beslissen, is in kaart brengen wat 'the worst-case scenario' is in alle gevallen.
Een voorbeeld:
Je krijgt een uitnodiging voor een familiefeestje binnen 2 weken.
A. Je laat weten dat je komt. Waarom ook niet? Worst-case scenario: Het feestje is niet leuk (of jij hebt er geen zin in die dag). En je hebt er een ander interessant aanbod voor gemist!
B. Je laat weten dat je niet komt, die familiefeestjes stellen meestal toch niet veel voor.
Worst-case scenario: Je hoort achteraf dat het keileuk was. En dat heb je dan allemaal gemist. (Maar jij hebt misschien wel genoten van een deugddoende vriendinnenavond.)
C. Je laat niets weten. Je houdt alle opties open.
Worst-case scenario: Op de dag zelf heb je keiveel zin om te feesten, maar last minute op het familiefeest verschijnen is niet meer mogelijk. Bovendien hebben je vrienden ook al andere plannen gemaakt intussen. Helaas pindakaas! Alleen in je sofa is de laatste optie.
Als je alle scenario's bekijkt, wat is dan voor jou het 'slechtste' worst-case scenario? Tegen je zin naar een feestje gaan, achteraf horen hoe goed het was of de dag zelf nergens meer naartoe kunnen gaan omdat jij tot de laatste seconde getwijfeld hebt?
Wil je alleen maar reageren of liever zelf initiatief nemen?
Wil jij echt zitten wachten tot er misschien iets leuks op je pad komt of neem je liever zelf initiatief? Als jij niets beslist, omdat je wacht op wat er nog op je afkomt, besef dan dat de kans groot is dat er 'niets' komt van buitenaf, en hoe zal je je dan voelen? Hoeveel heb je dan 'gemist'?
Het is niet omdat je een plan maakt, dat het in steen gebeiteld staat.
Besef dat elke planning herpland kan worden. Jij kan op elk moment beslissen om je planning te veranderen. Op elk moment. Simple as that!
Niet kiezen is alles verliezen.
Oftewel als jij niet kiest, ga je pas écht veel missen. Dan is je angst terecht, want dan kiezen anderen of situaties voor jou. Dan ben je maar de speelbal van je eigen leven, en rol je maar wat van hier naar daar en mis je vooral ook elk doel.
Moraal van mijn verhaal:
Durf te kiezen! Kies IETS. Ga ervoor. Kijk niet achterom!
Wie niets doet, uit angst om iets te missen, krijgt spijt. En spijt, dat wil je niet. Want angst is maar voor even, spijt is voor altijd.
Doen
Wanneer was de laatste keer dat jij écht niet kon beslissen,
vanwege FOMO, uit angst om iets anders te missen?
Haal die situatie opnieuw heel concreet voor de geest.
Wees eens eerlijk met jezelf, waar was je echt bang voor?
Wat was het ergste dat er kon gebeuren in beide gevallen? Heb je voor het juiste scenario gekozen, achteraf bekeken?
Stel dat je wel de knoop had doorgehakt of wel zelf iets had ondernomen? Welk verschil zou dat gemaakt hebben?
Had je last minute nog van gedachte kunnen veranderen, als je dat écht wou?
Sta eens stil bij wat je gemist hebt door niet te kiezen.
En vooral, beslis nu al dat je het volgende keer beter aanpakt
en dat je tenminste iets beslist.
Je hoofd en hart zullen blij zijn met zovéél meer ruimte om te leven!
Laat het zeker weten als dit voor jou ook zo herkenbaar is.
Kunnen we samen een clubje oprichten :-)